Czy warto często zmieniać pracę?

Lęk przed utartą pracy jest zjawiskiem powszechnym. Często wynika z całkowicie naturalnych obaw o utratę stabilizacji finansowej. Możesz martwić się o przyszłość swoich dzieci lub odczuwać stres wynikający z ciążących na Tobie zobowiązań finansowych (np. spłata kredytu hipotecznego). Inny czynnik to niepewność związana z wizją poszukiwania nowej pracy. Jak racjonalnie podejść do tematu i zmniejszyć napięcie wynikające z lęku przed zwolnieniem? Paraliżujący lęk przed utratą pracy Lęk przed utratą pracy to emocja o ogromnych skutkach dla naszego życia zawodowego i osobistego. Często pojawia się w sytuacjach, gdy zaczynamy obawiać się, że nasza stabilna pozycja zawodowa jest zagrożona. W ostatnich latach odczuliśmy to wszyscy, najpierw pandemia, później wybuch wojny, a dziś na horyzoncie pojawia się widmo głębokich przeobrażeń na rynku wynikających z rozwoju sztucznej inteligencji. Tymczasem chroniczny stres wynikający z obaw o utratę pracy może mieć bardzo poważne konsekwencje. Prowadzi m.in. do chronicznego zmęczenia, kłopotów ze snem lub dolegliwości ze strony układu krążenia (np. nadciśnienie, arytmia). Mogą dokuczać Ci też bóle głowy. Życie w ciągłym napięciu bardzo często wpływa również na Twoje relacje ze współpracownikami i domownikami. Jednym z paradoksów lęku przed utratą pracy jest fakt, że może prowadzić do efektu samospełniającej się przepowiedni. Kiedy jesteśmy przekonani, że jesteśmy „na wylocie”, nasza wydajność i zaangażowanie w obowiązki zawodowe mogą się obniżyć. To z kolei zwiększa ryzyko zwolnienia. Co możesz zrobić, by zmniejszyć lęk przed utratą pracy? Zacznij od przeanalizowania sytuacji, w której się znajdujesz. Racjonalizujemy – kiedy pracodawcy zwalniają najczęściej? Istnieje kilka sytuacji, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo zwolnień pracowników. Należą do nich: Zmiana kierownictwa lub bezpośredniego przełożonego.

Przyjmijmy, że bohaterka tej historii ma na imię Monika, 50. lat, męża i dwoje dorosłych dzieci. Chociaż pracowała przez całe życie i zadbała o swoją aktywność zawodową, to jak sama mówi – przede wszystkim czuje się matką, a macierzyństwo jest dla niej rolą życia. Odkąd urodziły się dzieci wszystko kręciło się wokół nich, Monika bez reszty poświęciła się macierzyństwu. Bardzo angażowała się w wychowanie, wspierała edukację, dbała o zdrowie i dobre warunki rozwoju swoich dzieci. Nawet, kiedy dorastały Monika dbała o wspólne wakacje i o to, aby czas spędzany razem dawał im dobre wspomnienia i budował więź w rodzinie. Dzieci Moniki mają 19 i 20 lat i od kilku miesięcy mieszkają poza domem. Córka i syn wybrali studia daleko od miejsca zamieszkania. Kiedy z domu wyprowadził się starszy Syn Monika poczuła nieznane jej dotąd uczucie głębokiego lęku przed samotnością.  Przez wiele lat wierzyła, że dzieci zostaną z nią  na zawsze. Kilka miesięcy temu z domu wyprowadziła się córka, a życie Moniki gwałtownie się zmieniło. Coraz częściej zastanawia się jak mogła nie zauważyć, że tak bardzo oddalili się od siebie z mężem? Każde z nich ma własne zainteresowania, sprawy, a nawet znajomych. Do tej pory myślała, że jej małżeństwo jest zdrowe i w miarę udane, teraz kłócą się z mężem coraz częściej i coraz zacieklej. W dodatku żyją z Pawłem pozornie razem, a jednak zupełnie osobno. W domu, który dawniej tętnił życiem, nagle zrobiło się cicho. Codzienną rutynę  z  zakupami, gotowaniem rodzinnych obiadów i dbaniem o dom zastąpiło poczucie samotności i pustki. Monika z coraz większym trudem radzi

Agata jest prawniczką. Odnosi sukcesy, pracodawcy doceniają jej solidność i zaangażowanie w pracȩ. Agata jest bardzo inteligentna, ma świetną pamięć, błyskawicznie kojarzy fakty, umie wyciągać poprawne wnioski i podejmować decyzje. Na zewnątrz Agata jest uosobieniem spokoju i opanowania, jednak pod tą pewną siebie fasadą skrywa się tajemnica. Otóż Agata się boi. Lęk towarzyszy jej codziennie od chwili przebudzenia i nie opuszcza w ciągu dnia. Nasila się w nocy. Agata bez ustanku myśli, analizuje swoje decyzje, zastanawia się co zrobi, jeśli wydarzy się „coś”, o czym jeszcze nie wie, a co może zrujnować jej życie. Agata nie wie czym miałoby być to „coś”, a jednak panicznie się go boi. Agata mówi, że najbardziej boi się popełnienia błędu w pracy. Takiego, który będzie kosztował ją karierę. Przed każdym wystąpieniem w sądzie serce bije jej mocno, ma mdłości i zawroty głowy. Pomimo pochwał i odnoszonych sukcesów Agata nie umie się cieszyć. Martwi się o przyszłość, coraz częściej czuje się uwięziona we własnym umyśle i już wie, że pilnie potrzebuje pomocy. Co dolega Agacie? Dokucza jej przewlekły lęk.  Czym są przewlekłe zaburzenia lękowe? Przewlekły lęk to emocja powiązana z napięciem i bezustannym zamartwianiem się, które może prowadzić do objawów fizycznych takich jak: pocenie się, drżenie całego ciała, zawroty głowy, szybkie bicie serca lub podwyższone ciśnienie krwi. Lęk nie jest tym samym co strach, ale często obu terminów używa się zamiennie. W literaturze psychologicznej lęk definiuje się jako: „zorientowaną na przyszłość, długo działającą reakcję, zasadniczo skupioną na zagrożeniu rozproszonym. Natomiast strach jest reakcją zorientowaną