Czy warto często zmieniać pracę?

W sieci krąży pewien dowcip: „Rekruter pyta kandydatkę; “Czy ma pani dzieci?”. Po krótkim, pełnym zaskoczenia milczeniu kobieta odpowiada – „Nie wiedziałam, że tę pracę mają wykonywać dzieci!”. Kandydatka fantastycznie poradziła sobie z gafą rekrutera. Nie zmienia to jednak faktu, że są tematy  rozmów, których dla własnego dobra lepiej nie podejmować w pracy. Podejmowanie  w pracy tematów osobistych to bardzo zły pomysł. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że cześć z wymienionych tematów to kwestie bardzo konfliktowe i zazwyczaj niepowiązane z wykonywanym zawodem. Tematy tabu w miejscu zatrudnienia są blisko związane z kulturą organizacyjną, jednak generalnie można przyjąć, że do tematów zakazanych w pracy należą: Rozmowy w pracy na temat religii i wyznania Badania wykazują, że tematy związane z religią i wyznaniem należą do najbardziej konfliktowych. Przyjmuje się, że w pracy nie opowiada się  o niedzielnej mszy, dowcipów o duchownych, ani nie komentuje popularnych świąt i obrządków religijnych.  Zakazane jest również wyraźne manifestowanie religijności i przynależności wyznaniowej. To ostatnie może być karane nawet utratą pracy. W Polskich firmach, panuje względna jednolitość poglądów (większość Polaków to katolicy), ale ze względu na np. coraz bardziej rozszerzającą się grupę ateistów i osób innych wyznań, tematów związanych z religią po prostu warto unikać. Przykład czego unikać – jeśli poza pracą nie znasz dobrze swoich kolegów nie pytaj o spędzanie świąt religijnych. Pytanie tego typu narusza prywatność, a w przypadku nie-katolików wymusza niechciane zwierzenia i konieczność tłumaczenia się. Rozmowy na temat seksu i pożycia intymnego „Specjalistami” w łamaniu tabu seksu w pracy są młodzi mężczyźni, chociaż coraz częściej tego typu wpadki zdarzają się również kobietom. W żadnym przypadku chwalenie się

Ryszard boi się Świąt. Odkąd zmarła żona, a dzieci kolejno powyjeżdżały za granicę Ryszard mieszka sam w niewielkim miasteczku pod Wrocławiem. Ma 68 lat, kiedy był młodszy otaczali go inni ludzie, jednak w ostatnich latach jego dom opustoszał. Święta Bożego Narodzenia, które kiedyś tak lubił, kojarzą się z samotnością tak dojmującą, że aż boli. Ryszard ma swoją dumę i godność, więc o samotności nikomu nie opowiada. Miniony rok był dla niego trudny – zachorował, osłabł fizycznie i coraz częściej zastanawia się, ile ma jeszcze czasu na wypełnienie swojego życia nowymi ludźmi? Pomyślał więc, poszukał i odważył się wyjść z domu. Okazało się, że lokalny dom kultury organizuje Wigilijne spotkania dla samotnych. Poszedł i spotkał nowych ludzi. Sympatyczne panie zaprosiły go do lokalnego klubu książki. Zadzwonił do dzieci i opowiedział jak trudne są samotne Święta – umówili się, że połączą się przez komunikator i wspólnie zjedzą wigilijną kolację. Czym jest samotność i jakie są jej przyczyny Samotność to bardzo złożona i powszechna emocja. Dotyka wielu, niezależnie od wieku i sytuacji rodzinnej. Samotność to dojmujące pragnienie więzi społecznej i emocjonalnego połączenia z innymi ludźmi. Samotność miewa wiele przyczyn: czynniki zdrowotne i genetyczne, wpływy kulturowe, brak umiejętności budowania głębokich relacji, utrata bliskich osób. Jakie są konsekwencje samotności dla zdrowia Samotność może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia fizycznego i psychicznego. Badania naukowe powiązały długotrwałą samotność ze zwiększonym ryzykiem problemów zdrowotnych, w tym chorób serca, depresji, a nawet przedwczesnej śmierci. Oto niektóre zdrowotne i emocjonalne skutki samotności: Wpływ samotności na zdrowie fizyczne Zwiększone ryzyko

Agata jest prawniczką. Odnosi sukcesy, pracodawcy doceniają jej solidność i zaangażowanie w pracȩ. Agata jest bardzo inteligentna, ma świetną pamięć, błyskawicznie kojarzy fakty, umie wyciągać poprawne wnioski i podejmować decyzje. Na zewnątrz Agata jest uosobieniem spokoju i opanowania, jednak pod tą pewną siebie fasadą skrywa się tajemnica. Otóż Agata się boi. Lęk towarzyszy jej codziennie od chwili przebudzenia i nie opuszcza w ciągu dnia. Nasila się w nocy. Agata bez ustanku myśli, analizuje swoje decyzje, zastanawia się co zrobi, jeśli wydarzy się „coś”, o czym jeszcze nie wie, a co może zrujnować jej życie. Agata nie wie czym miałoby być to „coś”, a jednak panicznie się go boi. Agata mówi, że najbardziej boi się popełnienia błędu w pracy. Takiego, który będzie kosztował ją karierę. Przed każdym wystąpieniem w sądzie serce bije jej mocno, ma mdłości i zawroty głowy. Pomimo pochwał i odnoszonych sukcesów Agata nie umie się cieszyć. Martwi się o przyszłość, coraz częściej czuje się uwięziona we własnym umyśle i już wie, że pilnie potrzebuje pomocy. Co dolega Agacie? Dokucza jej przewlekły lęk.  Czym są przewlekłe zaburzenia lękowe? Przewlekły lęk to emocja powiązana z napięciem i bezustannym zamartwianiem się, które może prowadzić do objawów fizycznych takich jak: pocenie się, drżenie całego ciała, zawroty głowy, szybkie bicie serca lub podwyższone ciśnienie krwi. Lęk nie jest tym samym co strach, ale często obu terminów używa się zamiennie. W literaturze psychologicznej lęk definiuje się jako: „zorientowaną na przyszłość, długo działającą reakcję, zasadniczo skupioną na zagrożeniu rozproszonym. Natomiast strach jest reakcją zorientowaną