Jak radzić sobie z gniewem? Przyczyny gniewu i kilka sposobów na opanowanie złości

Gniew jest złożoną i potężną emocją, jest również naturalną częścią ludzkiego doświadczenia. Charakteryzuje się uczuciem niezadowolenia, irytacji, frustracji, a nawet wściekłości w odpowiedzi na sytuację, którą postrzegamy jako zagrożenie, niesprawiedliwość lub prowokację.

Przypadek Ewy, która nie radzi sobie z gniewem

Ewa ma 45 lat i dwoje nastoletnich dzieci. Jest żoną od ponad 20 lat i coraz częściej budzi się rano z dojmującym uczuciem wściekłości. Ledwo otwiera oczy i już czuje, jak złość opanowuje jej ciało. Mięśnie się napinają, a kiedy w gardle pojawia się wielka gula, Ewa już wie, że znowu nadchodzi gniew.

Za chwilę podniesie się z łóżka, pójdzie do kuchni i zanim dopije kawę, wstaną nastolatki. Minie zaledwie kilka chwil i usłyszy: „Nie będę jeść śniadania, bo jestem za gruba!”, „Gdzie są moje skarpetki?!”, „Kto mi ukradł tusz do rzęs!”. Potem wstanie mąż i postanowi przed wyjściem do pracy uspokoić dzieciaki krzykiem.

I to będzie ten moment, kiedy Ewa nie wytrzyma – jej złość rozleje się po kuchni, a ona poczuje, jak przez ułamek sekundy jej napięte do granic możliwości ciało trochę się rozluźnia. To będzie tylko moment. Zaraz potem nadejdzie to dobrze znane poczucie winy, że znowu nad sobą nie zapanowała!

Ewa wie, że kiedy się złości, bywa przerażająca – krzyczy, trzaska drzwiami, rzuca przedmiotami, które ma pod ręką. Rodzina mówi, że jej gniew jest nieprzewidywalny i przerażający, a Ewa wie, że nawet drobne nieporozumienia domowe mogą szybko zamienić się w wielkie awantury z wyzwiskami i rzucaniem przedmiotami.

I żeby było jasne – to ona będzie rzucać obelgami i przedmiotami.

Ewa jest pielęgniarką, pracuje bardzo dużo. Zarywa noce, w pracy żyje w ciągłym stresie, którego nie potrafi zostawić przed progiem domu, kiedy wraca do rodziny. Ewa wie, że jeśli nie znajdzie sposobu na radzenie sobie z gniewem, jej rodzina się rozpadnie. Relacje pomiędzy nią i mężem już są napięte do granic możliwości. Dzieci coraz gorzej radzą sobie w szkole, a młodsza córka ma problemy z rówieśnikami i kłopoty ze snem. Co Ewa może zrobić?

Jak radzić sobie z gniewem? Poznaj rywala

Gniew/złość jest emocją złożoną i bardzo często źle rozumianą. Jest to naturalna reakcja emocjonalna na sytuacje, którą postrzegamy jako zagrożenie, niesprawiedliwość lub źródło frustracji. Chociaż gniew może być destrukcyjny, jeśli jest odpowiednio zarządzany, może również stać się potężnym motywatorem do zmian.

Gniew to stan emocjonalny o różnej intensywności – od łagodnej irytacji po wściekłość i furię. Najczęściej wywołują go wydarzenia zewnętrzne, problemy osobiste lub wspomnienia przeszłych doświadczeń.

Niekontrolowany gniew ma wiele konsekwencji. Negatywnie wpływa na zdrowie fizyczne, prowadzi do chorób serca, wysokiego ciśnienia krwi i problemów trawiennych. Może również szkodzić zdrowiu psychicznemu, przyczynia się do stanów depresyjnych i lękowych. Co więcej, może niszczyć relacje z najbliższymi, powodować problemy w pracy lub szkole, a nawet prowadzić do kłopotów prawnych. Dlatego tak ważne jest, by znaleźć swój sposób na radzenie sobie z gniewem.

Źródła gniewu, czyli co wywołuje gniew?

🔴 Frustracja: kiedy ludzie napotykają przeszkody, doświadczają opóźnień lub czują, że ich cele są udaremniane, czują frustrację, która z kolei prowadzi do złości.

🔴 Stres: wysoki poziom stresu może sprawić, że jesteśmy bardziej podatni na odczuwanie gniewu. Do czynników wysoko stresogennych zalicza się: presję w pracy, trudności finansowe oraz problemy osobiste.

🔴 Poczucie braku szacunku lub niedoceniania: brak szacunku lub niedocenianie naszych wysiłków przez osoby dla nas ważne.

🔴 Doświadczenie niesprawiedliwości lub dyskryminacji.

🔴 Strach, poczucie zagrożenia lub braku bezpieczeństwa może wywołać złość jako formę odpowiedzi na potrzebę bezpieczeństwa i ochrony.

🔴 Krytyka lub obwinianie ze strony innych.

🔴 Poczucie braku kontroli lub bezsilności. W tej sytuacji gniew może być szczególnie gwałtowny przypadku osób ceniących kontrolę i porządek.

🔴 Dyskomfort lub ból fizyczny obniża poziom tolerancji na frustrację i przyczynia się do częstszych wybuchów gniewu.

Wybrane strategie radzenia sobie z gniewem

Jak już wiesz, gniew to złożona emocja, która może być destrukcyjna, jeśli nie nauczysz się odpowiednio nią zarządzać. Poniżej znajdziesz kilka sposobów radzenia sobie z gniewem:

Pomyśl, zanim powiesz

w złości łatwo można powiedzieć coś, czego później będziesz żałować. Poświęć kilka chwil na zebranie myśli, zanim się odezwiesz.

Spokojna komunikacja

Dopiero, kiedy zaczniesz myśleć jasno, wyraź swoją frustrację w sposób stanowczy, ale niekonfrontacyjny. Zachowaj spokój.

Stosuj komunikaty „ja”

W opisywaniu problemu lub źródeł Twojej frustracji korzystaj ze stwierdzeń „ja”. Bądź konkretna i pełna szacunku do rozmówcy.

Określ możliwe rozwiązania

Zamiast skupiać się na tym, co wyprowadziło Cię z równowagi, pracuj nad rozwiązaniem bieżącego problemu.

Ćwicz

Aktywność fizyczna może pomóc zmniejszyć stres, który może prowadzić do gniewu.

Idź na spacer

Ćwiczenia mogą pomóc uspokoić nerwy i zmniejszyć złość.

Zrób sobie przerwę

Rób krótkie przerwy w najbardziej stresujących porach dnia.

Nie chowaj urazy

przebaczenie to potężne narzędzie. Skorzystaj z modułu terapii pisania ekspresywnego poświęconego wybaczaniu sobie oraz wybaczaniu innym.

Prowadź Dziennik Wdzięczności

Odczuwanie wdzięczności za dobre doświadczenia w życiu pomaga rozładować napięcie i stres. Skorzystaj z darmowego Dziennika Wdzięczności, do pobrania po zakupie dowolnego modułu terapeutycznego Samopisanie®

Odliczaj w dół lub licz w górę do 10

Jeśli jesteś bardzo zła, zacznij od liczby 1002.

Odetchnij

Gdy wpadasz w złość Twój oddech staje się płytszy i znacząco przyspiesza,. Odwróć tę tendencję (i swój gniew), biorąc powolne, głębokie wdechy przez nos i wydychając ustami licząc za każdym razem do czterech.

Rozluźnij mięśnie

Stopniowe rozluźnianie mięśni wymaga napinania i powolnego rozluźniania różnych grup mięśni w ciele, to Cię uspokoi.

    Pamiętaj: Gniew jest jedną z podstawowych ludzkich emocji, obok radości, smutku, strachu i wstrętu. Jest również naturalną reakcją na sytuacje, w których jednostka czuje się zagrożona, zaatakowana lub skrzywdzona.

    Nauka radzenia sobie z gniewem i wyrażania go w zdrowy sposób jest niezbędna do utrzymania dobrego samopoczucia fizycznego i psychicznego oraz do wspierania pozytywnych relacji z innymi ludźmi.

    Quiz: Czy masz problem z gniewem?

    Poniżej znajdziesz zestaw pytań dotyczących gniewu. Odpowiedz na każde z nich. Podlicz uzyskane punkty według poniższej skali:

    Nigdy – 0 punktów

    Rzadko – 1 punkt

    Czasami – 2 punkty

    Często – 3 punkty

    Zawsze – 4 punkty

    1. Jak często zdarza Ci się irytować lub złościć z powodu drobnych niedogodności lub frustracji?
    2. Czy często podnosisz głos, krzyczysz lub stajesz się agresywna fizycznie, kiedy jesteś zła?
    3. Czy trudno jest Ci zapanować nad gniewem, gdy już się pojawi?
    4. Czy często wdajesz się w kłótnie lub konflikty z członkami rodziny, przyjaciółmi lub współpracownikami?
    5. Czy Twoja złość przeszkadza Ci w osiąganiu dobrych wyników w pracy lub w życiu osobistym?
    6. Jak często w gniewie niszczyłaś przedmioty lub zachowywałaś się destrukcyjnie wobec siebie i innych?
    7. Czy często chowasz urazę lub masz trudności z wybaczeniem sobie i innym osobom?
    8. Jak często zdajesz sobie sprawę z tego, że Twoja złość powoduje problemy w Twoich związkach i relacjach, ale masz trudności ze zmianą swojego zachowania?
    9. Czy często odczuwasz przypływ złości, zanim zdążysz logicznie pomyśleć o sytuacji?
    10. Czy są chwile, kiedy czujesz się przytłoczony gniewem i masz trudności z uspokojeniem się?
    11. Jak często Twoi przyjaciele lub członkowie rodziny mówią lub mówili Ci, że są zaniepokojeni Twoim gniewem lub zasugerowali, abyś szukała profesjonalnej pomocy?
    12. Czy twój gniew czasami prowadzi do objawów fizycznych, takich jak podwyższone tętno, napięciowe bóle głowy lub problemy żołądkowe?

    Punktacja:

    0 do 10: Twoje odpowiedzi wskazują, że dobrze panujesz nad swoją złością i nie powoduje ona znaczących problemów w Twoim życiu. Jednak zawsze korzystne jest kontynuowanie praktykowania zdrowych technik radzenia sobie ze złością.

    11 do 20: Twoje odpowiedzi sugerują, że możesz czasami doświadczać problemów ze złością. Ważne jest, aby pamiętać o wyzwalaczach gniewu i rozważyć szukanie pomocy lub nauczenie się strategii radzenia sobie z gniewem, aby zapobiec eskalacji. Wypróbuj nasz moduł terapeutyczny Jak radzić sobie z gniewem

    21 do 30: Twoje odpowiedzi wskazują, że często zmagasz się ze złością, która wpływa na Twoje relacje i samopoczucie. Rozważ skorzystanie z profesjonalnej pomocy, aby rozwiązać swoje problemy ze złością i nauczyć się skutecznych strategii radzenia sobie. Wypróbuj nasz moduł terapeutyczny Jak radzić sobie z gniewem

    31 do 48: Twoje odpowiedzi zdecydowanie sugerują, że masz poważne problemy ze złością, które powodują poważne problemy w Twoim życiu. Aby skutecznie poradzić sobie ze złością i skutecznie sobie z nią poradzić, zdecydowanie zaleca się skorzystanie z profesjonalnej pomocy. Wypróbuj nasz moduł terapeutyczny Jak radzić sobie z gniewem

    Pamiętaj, że ten quiz nie może być diagnozą, ale może dostarczyć wglądu w Twoje skłonności do odczuwania gniewu. Jeśli Twoje wyniki mieściły się w wyższych zakresach, wskazane jest zwrócenie się o pomoc do specjalisty ds. zdrowia psychicznego, aby dokładniej ocenić swoje problemy ze złością i opracować spersonalizowany plan radzenia sobie z gniewem.

    Skorzystaj również z naszych modułów terapii pisaniem Samopisanie® – Jak radzić sobie z gniewem?

    Radzenie sobie z gniewem

    210,00 

    Jeśli zmagasz się z chronicznym gniewem lub „tylko” doświadczasz jego sporadycznych wybuchów, bardzo ważne jest, aby nauczyć się jego identyfikowania i radzenia sobie z tą potężną emocją. Poniższą sesję terapii pisania…


    Zobacz również:

    jak radzic sobie z gniewem
    Jak radzić sobie z gniewem? Przyczyny gniewu i kilka sposobów na opanowanie złości

    Gniew jest złożoną i potężną emocją, jest również naturalną częścią ludzkiego doświadczenia. Charakteryzuje się uczuciem niezadowolenia, irytacji, frustracji, a nawet wściekłości w odpowiedzi na sytuację, którą postrzegamy jako zagrożenie, niesprawiedliwość lub prowokację. Przypadek Ewy, która nie radzi sobie z gniewem Ewa ma 45 lat i dwoje nastoletnich dzieci. Jest żoną od ponad 20 lat i coraz częściej budzi się rano z dojmującym uczuciem wściekłości. Ledwo otwiera oczy i już czuje, jak złość opanowuje jej ciało. Mięśnie się napinają, a kiedy w gardle pojawia się wielka gula, Ewa już wie, że znowu nadchodzi gniew. Za chwilę podniesie się z łóżka, pójdzie do kuchni i zanim dopije kawę, wstaną nastolatki. Minie zaledwie kilka chwil i usłyszy: „Nie będę jeść śniadania, bo jestem za gruba!”, „Gdzie są moje skarpetki?!”, „Kto mi ukradł tusz do rzęs!”. Potem wstanie mąż i postanowi przed wyjściem do pracy uspokoić dzieciaki krzykiem. I to będzie ten moment, kiedy Ewa nie wytrzyma – jej złość rozleje się po kuchni, a ona poczuje, jak przez ułamek sekundy jej napięte do granic możliwości ciało trochę się rozluźnia. To będzie tylko moment. Zaraz potem nadejdzie to dobrze znane poczucie winy, że znowu nad sobą nie zapanowała! Ewa wie, że kiedy się złości, bywa przerażająca – krzyczy, trzaska drzwiami, rzuca przedmiotami, które ma pod ręką. Rodzina mówi, że jej gniew jest nieprzewidywalny i przerażający, a Ewa wie, że nawet drobne nieporozumienia domowe mogą szybko zamienić się w wielkie awantury z wyzwiskami i rzucaniem przedmiotami. I żeby było jasne – to ona będzie rzucać obelgami i przedmiotami. Ewa jest pielęgniarką,

    gaslighting
    Gaslighting – o przemocy emocjonalnej, nie tylko w pracy

    Gaslighting jest formą przemocy emocjonalnej. Początkowo w psychologii o technikach z tej grupy mówiło się wyłącznie w kontekście toksycznych małżeństw i związków. Mniej więcej od początku lat 90-tych i większej aktywności zawodowej kobiet o przemocy z grupy „gaslighting” mówi się jako o jednej z najczęściej stosowanych form przemocy i agresji mężczyzn wobec kobiet w miejscu pracy. Podstępność technik z tej grupy polega na tym, że przemocowiec (osoba stosująca przemoc) doprowadza swoją ofiarę do zwątpienia w trafność i zasadność jej ocen, odczuć i doświadczeń. Ofiara zaczyna wierzyć, że tylko opinie oprawcy są prawdziwe i wątpić we własną zdolność do podejmowania trafnych decyzji. Gaslighting jest często zapowiedzią stosowania innych form emocjonalnego i fizycznego znęcania się. Przemocowiec, osłabiając zdolność oceny sytuacji ofiary, z czasem osłabia również jej zdolność do samoobrony. Termin “gaslighting” pochodzi z napisanej w 1938 roku sztuki “Gas Light”. Autor, Patrick Hamilton, opisuje małżeństwo, w którym mąż usiłuje doprowadzić żonę do szaleństwa. Za pomocą różnych sztuczek doprowadza do tego, że kobieta zaczyna kwestionować trafność własnego postrzegania świata i zdrowia psychicznego. Najczęstsze techniki z grupy “gaslighting” Techniki stosowane w tej formie przemocy są zazwyczaj bardzo subtelne i przez to trudne do rozpoznania. Celem osoby stosującej przemoc jest to, aby ofiara możliwie najdłużej pozostała nieświadoma stosowanej agresji.  Odmowa (ang. “Withholding”) Sprawca udaje brak zrozumienia dla ocen i opinii ofiary, nie słucha, odmawia dzielenia się swoimi emocjami. Zachowuje się jak osoba, od której „odbijają się” słowa, opinie i prośby ofiary. Przykłady: “Znowu zaczynasz!?” „Nie będę słuchać tych bzdur” „Wiecznie się mnie czepiasz!” „To Twoja wina” (ang. “Countering”) Technika, w której sprawca cyklicznie poddaje w wątpliwość

    puste gniazdo
    Jak radzić sobie z syndromem pustego gniazda?

    Przyjmijmy, że bohaterka tej historii ma na imię Monika, 50. lat, męża i dwoje dorosłych dzieci. Chociaż pracowała przez całe życie i zadbała o swoją aktywność zawodową, to jak sama mówi – przede wszystkim czuje się matką, a macierzyństwo jest dla niej rolą życia. Odkąd urodziły się dzieci wszystko kręciło się wokół nich, Monika bez reszty poświęciła się macierzyństwu. Bardzo angażowała się w wychowanie, wspierała edukację, dbała o zdrowie i dobre warunki rozwoju swoich dzieci. Nawet, kiedy dorastały Monika dbała o wspólne wakacje i o to, aby czas spędzany razem dawał im dobre wspomnienia i budował więź w rodzinie. Dzieci Moniki mają 19 i 20 lat i od kilku miesięcy mieszkają poza domem. Córka i syn wybrali studia daleko od miejsca zamieszkania. Kiedy z domu wyprowadził się starszy Syn Monika poczuła nieznane jej dotąd uczucie głębokiego lęku przed samotnością.  Przez wiele lat wierzyła, że dzieci zostaną z nią  na zawsze. Kilka miesięcy temu z domu wyprowadziła się córka, a życie Moniki gwałtownie się zmieniło. Coraz częściej zastanawia się jak mogła nie zauważyć, że tak bardzo oddalili się od siebie z mężem? Każde z nich ma własne zainteresowania, sprawy, a nawet znajomych. Do tej pory myślała, że jej małżeństwo jest zdrowe i w miarę udane, teraz kłócą się z mężem coraz częściej i coraz zacieklej. W dodatku żyją z Pawłem pozornie razem, a jednak zupełnie osobno. W domu, który dawniej tętnił życiem, nagle zrobiło się cicho. Codzienną rutynę  z  zakupami, gotowaniem rodzinnych obiadów i dbaniem o dom zastąpiło poczucie samotności i pustki. Monika z coraz większym trudem radzi