Terapeuci dobrze znają leczniczą moc pisania. Wykorzystanie w terapii takich form jak: pamiętnik, dziennik lub kwestionariusz tematyczny to dobrze znane formuły wsparcia terapii tradycyjnych.
Terapeutyczna moc pisania ekspresywnego
Badania naukowe przeprowadzone przez psychologów Jamesa Pennebakera z Uniwersytetu w Teksasie oraz Joshua Smytha z Uniwersytetu w Syracuse sugerują, że pisanie o emocjach, trudnych doświadczeniach życiowych, traumie oraz długotrwałym stresie może poprawić funkcjonowanie układu odpornościowego u pacjentów z takimi chorobami, jak HIV / AIDS, astma czy zapalenie stawów.
Przedmiotem dyskusji naukowców nadal jest teza, że bardzo trudno jest orzec, czy w procesie terapeutycznym prawdziwie pomocne jest pisanie, czy może pomaga równolegle prowadzona terapia, upływający czas lub leczenie farmakologiczne?
Badania nad zbawiennym wpływem pisania nadal trwają. Wielu naukowców podkreśla, że programy terapeutyczne oparte na pisaniu ekspresywnym, jak na przykład stworzony przez nas program terapii – Samopisanie®, mają pozytywny wpływ na samopoczucie psychiczne osób po przeżytej traumie, rozstaniach, śmierci bliskiej osoby lub w trakcie trudnych zmian życiowych.
Zdaniem naukowców kluczem do skuteczności terapii pisania ekspresywnego, takiego jak Samopisanie®, jest to, że akt pisania pozwala na nowe interpretacje i uporządkowanie skojarzeń i myśli wokół własnych trudnych doświadczeń.
Psycholog Joshua Smyth w swoich badaniach podkreśla , że już wyładowywanie emocji – czy to poprzez pisanie, czy mówienie – wystarczy, aby złagodzić stres, a tym samym poprawić zdrowie.
Aby dobrze wykorzystać program terapeutyczny Samopisanie® i uzdrawiającą moc pisania, pacjent musi korzystać w niego w sposób uporządkowany, wcześniej przygotowany i poprowadzony w taki sposób, aby lepiej zrozumieć i uczyć się od swoich emocji i trudnych doświadczeń.
James Pennebeker, bardzo znany badacz wpływu pisania terapeutycznego i tym samym programu terapii pisaniem Samopisanie® porównuje efekty tego rodzaju terapii z korzyściami płynącymi z rozmowy w modelu psychoterapii psychodynamicznej. Pennebeker pisze również, że mechanizm leczniczy w terapiach pisaniem przynosi ulgę w stresie, który z kolei zaostrza choroby psychosomatyczne.
Wpływ pisania na zdrowie psychiczne i fizyczne
Przełomowe badanie dotyczące wpływu terapii pisania ekspresywnego na zdrowie fizyczne ukazało się w Journal of the American Medical Association (Vol. 281, No. 14) w 1999 roku. W badaniu, prowadzonym przez wspomnianego już Smytha, brało udział 107 pacjentów cierpiących na astmę i reumatoidalne zapalenie stawów. Część z osób badanych przez trzy kolejne dni pod okiem psychologów pisała o najbardziej stresującym wydarzeniu w ich życiu, a reszta o emocjonalnie neutralnym temacie dotyczącym codzienności.
Z ewaluacji przeprowadzonej cztery miesiące po doświadczeniu wynika, że aż 70 pacjentów w grupie, która pisała o swoich trudnych doświadczeniach, wykazała poprawę zdrowia w testach klinicznych. Poprawiło się ich zdrowie psychiczne, fizyczne oraz samopoczucie emocjonalne.
Do podobnych wniosków doszli badacze Pennebaker, Petrie. W badaniach opublikowanych na University of Auckland badacze wyjaśniają terapeutyczną moc pisania ekspresywnego: „pisząc, wprowadzamy strukturę i organizację do naszych niespokojnych uczuć i emocji”.
Inne badania przeprowadzone przez Pennebakera wskazują, że tłumienie myśli negatywnych lub powiązanych z traumą upośledza funkcjonowanie układu odpornościowego, a pisanie o swoich emocjach pozwala szybciej wyzdrowieć. Inny naukowiec Roger Booth, powiązał pisanie z silniejszą odpowiedzią przeciwciał na szczepionkę przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B.
Poznaj program terapeutyczny Samopisanie®
Komu służy pisanie ekspresywne – Samopisanie®
Bardzo ważne jest, aby podkreślić, że dobroczynna moc pisania ekspresywnego nie pojawia się natychmiast. Pierwsze dni terapii mogą być trudne. Może pojawić się przygnębienie, niepokój oraz fizyczne i emocjonalne pobudzenie.
Co ciekawe badacze piszą, że warunkiem powodzenia terapii pisaniem są odpowiednie cechy osobowości oraz pozytywne nastawienie osoby, która decyduje się na rozpoczęcie pisania.
Susan Lutgendorf z University of Iowa, badaczka skuteczności pisania ekspresywnego, sugeruje, że osoby, które przeżywają trudne wydarzenia i emocje oraz pisząc, nie koncentrują się na ich analizie oraz znaczeniu dla ich życia w efekcie, czerpią mniej korzyści z pisania ekspresywnego niż ci, którzy nadają wydarzeniom w ich życiu odpowiednie znaczenie i poddają analizie nawet najtrudniejsze doświadczenia i emocje.
“Pisząc potrzebujesz zarówno skupionych myśli, jak i skoncentrowanych emocji“, mówi Lutgendorf. “Aby akt pisania ekspresywnego był skuteczny, musisz odnaleźć znaczenie w traumatycznym wspomnieniu i poczuć związane z nim trudne emocje”.
Susan Lutgendorf